Οι μικροσκοπικές που υστερούν σε ευωδία, αλλά έχουν άλλες χάρες. Μία από αυτές είναι ότι κάνουν ωραίο γλυκό του κουταλιού.

Για τις κλημεντίνες τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα. Άλλοι λένε ότι ήρθαν από την Κίνα, ενώ σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή έχουν αλγερινή προέλευση. Πιο συγκεκριμένα, λένε ότι γύρω στο 1900 ένας μοναχός, ο Κλεμέντε Ροδιέ, ανακάλυψε στον κήπο του ένα δεντράκι μανταρινιάς και του έδωσε το όνομά του, βαφτίζοντάς το κλημεντίνη. Από το Αλγέρι εξαπλώθηκε έπειτα στο Μαρόκο, στην Ισπανία, την Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή. Οι κλημεντίνες του Ισραήλ είναι μάλιστα γνωστές ανά την υφήλιο και θα τις βρούμε ακόμη και στις δικές μας φρουταγορές, μαζί με αυτές του Πόρου και της Ρόδου. Βγαίνουν καταμεσής του χειμώνα, μικροί ελλειψοειδείς καρποί, άσπερμοι και αρκετά γλυκείς. Προτιμάμε όσες έχουν ακόμη το κοτσανάκι τους, γιατί διατηρούνται περισσότερο καιρό (στο ψυγείο κρατάνε μέχρι 2 εβδομάδες).

Για να διαπιστώσουμε ότι είναι κλημεντίνες και όχι μανταρίνια, αρκεί να κρατήσουμε μία στα χέρια μας. Έχουν βαθύ πορτοκαλί χρώμα και φλούδα λεπτή και σφιγμένη πάνω στο φρούτο. Δεν μας αφήνουν να τις ξεφλουδίσουμε εύκολα, γιατί οι κλημεντίνες δεν έχουν χαλάρωση μεταξύ του φλοιού και του καρπού, όπως μας έχει διδάξει η «ανατομία» άλλων μανταρινιών. Μόλις, όμως, το δάχτυλό μας καταφέρει να τρυπώσει μέσα τους, τα αρώματα που ξεχύνονται μας ανταμείβουν! Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, δεν έχουν τόσο μοσχοβολιστό άρωμα που να διεγείρει τα εγκεφαλικά μας κύτταρα, όπως έχουν τα μυρωδάτα μεγάλα μανταρίνια. Όμως, αυτές εδώ δεν έχουν κουκούτσια – που δεν είναι και λίγο πράγμα. Αδιαμφισβήτητα αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα που μας επιτρέπει, αν δεν τις κάνουμε γλυκάκι, να τις καταναλώνουμε και ολόκληρες. Ζήτω οι κλημεντίνες και η γλύκα που φέρνουν μέσα στο χειμώνα!

Πηγή: εδώ και εδώ

Η ρόκα, το μυρωδάτο και νόστιμο φυλλώδες λαχανικό της οικογένειας των Σταυρανθών είναι ένα ιδιαίτερα γνωστό φυτό που βρίσκει εφαρμογή σε πολλές συνταγές με χόρτα και ειδικά στις σαλάτες. Δε θα μπορούσαμε όμως να παραλείψουμε πως η ρόκα είναι επίσης από τα ιδανικά πράσινα λαχανικά που παρέχουν σημαντικές ιδιότητες και πλούσια οφέλη στην υγεία.

Αρχικά αναπτύχθηκε  στη Νοτιοανατολική Ασία, όμως το γεγονός ότι είναι ένα ιδιαίτερα ευπροσάρμοστο φυτό, επέτρεψε την καλλιέργεια και εξάπλωση του σχεδόν σε κάθε γωνιά της γης. Έτσι θα βρούμε καλλιέργειες ρόκας στις χώρες της Μεσογείου, στην Αμερική και την Ασία.

Στην ίδια οικογένεια (δηλ. των Σταυρανθών) θα εντοπίσουμε επίσης τα το μπρόκολο, το λάχανο και το κουνουπίδι. Λαχανικά πιο δημοφιλή από την ρόκα, άλλα το ίδιο θρεπτικά με αυτήν.Τα αρχαία χρόνια η ρόκα θεωρούνταν ένα φυσικό αφροδισιακό, αφού όσοι την κατανάλωναν παρατηρούσαν αύξηση της λίμπιντο. Οι σύγχρονοι επιστήμονες απέδωσαν την ικανότητα αυτή, στο γεγονός ότι το εδώδιμο λαχανικό συμβάλλει στην τόνωση του κυκλοφορικού συστήματος και στην καταπολέμηση διάφορων παραγόντων που μειώνουν την ερωτική διάθεση, όπως η υπερβολική συσσώρευση τοξινών στο σώμα.

Βέβαια, τα οφέλη της ρόκας δεν περιορίζονται μόνο στον τομέα της σεξουαλικής υγείας, αλλά επεκτείνονται στην συνολική υγεία του οργανισμού. Πλούσιο σε βιταμίνες Α, Κ και C, πολύτιμα μέταλλα, αντιοξειδωτικά και άλλα ανόργανα συστατικά, βοηθά στη βελτίωση των μεταβολικών λειτουργιών, στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού, στην σωστή απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών κ.α.

Έτσι, η κατανάλωση τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα, παρέχει στον οργανισμό πλούσια θρεπτικά συστατικά και συμβάλλει να  διατηρήσουμε την υγεία μας σε βέλτιστα επίπεδα.

Θρεπτικά συστατικά και οφέλη της ρόκας

Η ρόκα περιέχει μεγάλη ποικιλία θρεπτικών συστατικών που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο σε πολλές διεργασίες του οργανισμού. Ταυτόχρονα συμβάλλουν τόσο στην πρόληψη, όσο και στη θεραπεία διάφορων παθολογικών καταστάσεων. Αναλυτικότερα: Βιταμίνη Κ: 1 φλιτζάνι ψιλοκομμένη ρόκα περιέχει στη σύνθεση της 21,8 μικρογραμμάρια βιταμίνης Κ. Δηλαδή το 1/3 της ημερήσιας συνιστώμενης δόσης για τους ενήλικες. Η βιταμίνη Κ είναι απαραίτητη για τον οργανισμό, καθώς συμβάλλει στη σωστή απορρόφηση του ασβεστίου. Ενισχύει την πυκνότητα των οστών, μειώνοντας τον κίνδυνο τραυματισμών και καταγμάτων. Βοηθά στην αναγέννηση των μυών και επιταχύνει την πήξη του αίματος, αποτρέποντας την ανεξέλεγκτη αιμορραγία. Βιταμίνη C: Πλούσια σε βιταμίνη C, η ρόκα βοηθά στη δημιουργία ενός ισχυρού ανοσοποιητικού, προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο, τον οργανισμό από διάφορες ιογενής και μικροβιακές λοιμώξεις. Βιταμίνη Β9 και σίδηρο: Η βιταμίνη Β9 είναι ένα μικροθρεπτικό συστατικό, που είναι απαραίτητο για την υγιή εξέλιξη της εγκυμοσύνης και για την σωστή ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του εμβρύου. Παράλληλα, ο σίδηρος συμβάλλει στην παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων, προλαμβάνοντας την εμφάνιση σοβαρών διαταραχών συμπεριλαμβανομένης της αναιμίας. Φυτικές ίνες: Η ρόκα περιέχει επίσης, σημαντικές ποσότητες φυτικών ινών οι οποίες προάγουν την υγεία του πεπτικού συστήματος. Στην πραγματικότητα, οι φυτικές ίνες βοηθούν στην απορρόφηση των κατάλληλων θρεπτικών ουσιών. Αυξάνουν το αίσθημα κορεσμού, αποτρέποντας την υπερκατανάλωση τροφής και συμβάλλουν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της διάρροιας. Χλωροφύλλη: Οι επιστημονικές μελέτες σχετικά με τις ευεργετικές επιδράσεις της χλωροφύλλης στον οργανισμό, ολοένα και αυξάνονται. Για τον λόγο αυτό, η βιομηχανία τροφίμων έχει επιλέξει να εμπλουτίσει τα περισσότερα προϊόντα με αυτήν την πολύτιμη ουσία. Η ρόκα, είναι ένα λαχανικό που περιέχει υψηλά ποσοστά χλωροφύλλης. Ως εκ τούτου, αν την εντάξουμε στις καθημερινές διατροφικές μας επιλογές, θα μπορούσε να προσφέρει όλα τα οφέλη της χλωροφύλλης και να πετύχουμε την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών και την ενίσχυση της φυσικής διαδικασίας αποτοξίνωσης του οργανισμού.

Ρόκα για απώλεια βάρους

Όπως όλα τα λαχανικά, έτσι και η ρόκα συνιστά ισχυρό σύμμαχο στη προσπάθεια απώλειας των περιττών κιλών. Ως γνήσια υπερτροφή μπορεί να μας τροφοδοτήσει με ενέργεια και έναν μεγάλο αριθμό αντιοξειδωτικών και θρεπτικών συστατικών όπως βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία κ.α. Ταυτόχρονα έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως 1 φλιτζάνι ψιλοκομμένη ρόκα περιέχει λιγότερες από 20 θερμίδες.

Εκχύλισμα ρόκας, gια πρόληψη και διαχείριση του διαβήτη.

Τα μέρη του λαχανικού που καταναλώνουμε περισσότερο είναι τα φύλλα. Από ότι φαίνεται, εκεί συγκεντρώνονται όλες οι πολύτιμες ενώσεις. Εντούτοις, πρόσφατες έρευνες έχουν αποδείξει πως και οι σπόροι της ρόκας μπορεί να είναι εξίσου ευεργετικοί. Συγκεκριμένα, το εκχύλισμα των σπόρων έχει την ικανότητα να εξισορροπεί τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και να βελτιώσει την ανταπόκριση του οργανισμού στην ινσουλίνη. Αυτό έχει ως συνέπεια το πράσινο λαχανικό, να θεωρείται ως ένας φυσικός τρόπος πρόληψης και διαχείρισης του διαβήτη.

Διατροφικό προφίλ

10 γραμμάρια φρέσκιας ρόκας περιέχει περίπου: Θερμίδες: 2,5Υδατάνθρακες: 0,4 grΠρωτεΐνες; 0,3 grΛιπαρά οξέα: 0,1 grΦυτικές ίνες: 0,2 grΒιταμίνη Κ: 10,9 μg (14%)*Βιταμίνη Α: 237 IU (5%)*Βιταμίνη C: 1,5 mg (2%)*Βιταμίνη Β9: 9,7 μg (2%)*Ασβέστιο: 16 mg (2%)*Η ρόκα περιέχει επίσης μικρές ποσότητες σιδήρου, μαγνησίου, φωσφόρου, καλίου και χολίνης (υδατοδιαλυτή βιταμίνη που ανήκει στο σύμπλεγμα βιταμινών Β).

*Ποσοστό Ημερήσιας Συνιστώμενης Πρόσληψης

Παραδοσιακές χρήσειςΤα φύλλα της ρόκας, εξαιτίας των ισχυρών αντιφλεγμονωδών και αντιβακτηριακών ιδιοτήτων τους, αλλά και λόγω της υψηλής διατροφικής τους αξίας, έχουν εφαρμοστεί στην εναλλακτική ιατρική των αραβικών χωρών (Τουρκίας, Λιβάνου, Συρίας) και αρκετών χωρών της Μεσογείου, για την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας, την καταπολέμηση δερματικών διαταραχών και τη βελτίωση της πέψης. Στην Ινδία, τα φύλλα της ρόκας δεν καταναλώνονται. Ωστόσο, οι άνθρωποι των περιοχών επιλέγουν να τα χρησιμοποιήσουν για την παρασκευή θεραπευτικού βάμματος. Τέλος, η ρόκα όπως και όλα τα σταυρανθή λαχανικά, εφαρμόζονται στην κινεζική ιατρική για τη βελτίωση της λειτουργίας του ήπατος και των πνευμόνων. Επίσης χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της πέψης, τη φυσική αποτοξίνωση του οργανισμού, και τη μείωση της φλεγμονής.

Τρόποι κατανάλωσης

Η ρόκα είναι ένα λαχανικό που μπορεί να καταναλωθεί είτε φρέσκο, είτε μαγειρεμένο. Συνεπώς, οι συνταγές στις οποίες μπορούμε να την εφαρμόσουμε είναι πολλές. Αυτές περιλαμβάνουν φρέσκες πράσινες σαλάτες, ζυμαρικά, πίτσες, σάντουιτς, πίτες, σούπες και σάλτσες. Επίσης, ταιριάζει πολύ με κατσικίσιο τυρί, με ξύδι βαλσαμικό, ντομάτα, ελαιόλαδο, σπανάκι, νεροκάρδαμο και σκόρδο.

Πηγή: εδώ

Μπορεί το κρύο του τελευταίου μήνα του φθινοπώρου να περιορίζει τις επιλογές μας σε φρούτα, γεμίζει όμως το καλάθι με κηπευτικά που θα συνοδεύουν τις συνταγές μας για όλο το χειμώνα.

Στην εποχή τους είναι:

• Άγρια ρόκα
• Κολοκύθα
• Κουνουπίδια
• Λάχανα
• Μανιτάρια
• Μπρόκολα
• Παντζάρια
• Πράσα
• Σέλινα
• Σπανάκια

Πηγή: εδώ

Μπορεί το κρύο του τελευταίου μήνα του φθινοπώρου να περιορίζει τις επιλογές μας σε φρούτα, είναι όμως όλα τους γευστικά και υπάρχει πληθώρα επιλογών για να τα απολαμβάνετε χωρίς να βαρεθείτε!

Στην εποχή τους είναι:

• Αβοκάντο
• Ακτινίδια
• Γκρέιπφρουτ
• Κλημεντίνες
• Κυδώνια
• Λεμόνια
• Λωτοί
• Μήλα
• Πορτοκάλια
• Ρόδια

Στον πάγκο του μανάβη βρίσκετε ακόμη:

• Αχλάδια
• Ξινόμηλα

Καρποί:

• Ελιές
• Καρύδια
• Κάστανα

Πηγή: εδώ

Είστε λάτρης του μπάρμπεκιου; Θα ψήσετε έστω μια μέρα μέσα στην εβδομάδα, βρέξει χιονίσει; Σας αρέσει να υπάρχει στο τραπέζι σας ποικιλία; Είστε μεγάλη παρέα και κάποιοι από εσάς δεν πολυσυμπαθούν το κρέας; 

Παρακάτω θα δείτε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες, εναλλακτικές προτάσεις για να συνοδεύσουν την ημέρα μπάρμπεκιου.

Πατάτες με κουνουπίδι au Gratin

Ακούγοντας τη λέξη μάνγκο, στο μυαλό σας έρχεται κάτι εξωτικό, τροπικό αλλά κυρίως μακρινό. Δεν έχετε άδικο, αφού το μάνγκο είναι φρούτο που προέρχεται από τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Το συγκεκριμένο μάλιστα φρούτο, δεν αποτελεί μόνο μέρος της διατροφής και της κουλτούρας συγκεκριμένων χωρών, αλλά και των θρύλων που το θέλουν να είναι θεραπευτικό και έρχονται από τα βάθη της ιστορίας. Λένε μάλιστα ότι ο Βούδας εμφανίστηκε στη σκιά των δέντρων μιας φυτείας μάνγκο. 

Όσο μακρινές και απρόσιτες είναι αυτές οι ιστορίες, τόσο κοντά μας βρίσκονται πια, δεδομένου ότι το μάνγκο πλέον καλλιεργείται και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κρήτη, ενώ είναι εύκολο να το βρείτε στα σούπερ μάρκετ και τα καταστήματα μαναβικής. 

Γιατί όμως να εντάξετε το μάνγκο στη διατροφή σας;

Ποικιλίες μάνγκο   

Κάποιες ποικιλίες λένε ότι έχουν γεύση μέντας, λεμονιού, μπανάνας ή ανανά, αλλά στην πραγματικότητα έχουν τη δική τους ξεχωριστή γεύση που δεν έχει σχέση με κανένα άλλο φρούτο. Υπάρχουν πάνω από 2.500 ποικιλίες μάνγκο . Τα μάνγκο είναι στρογγυλά, οβάλ, με σχήμα καρδιάς ή νεφρού και ζυγίζουν από150 - 675 γρ. Όλα τα μάνγκο είναι πράσινα όταν είναι άγουρα, αλλά ορισμένα παραμένουν πράσινα και όταν ωριμάζουν. Άλλα, πάλι, γίνονται χρυσά ή κατακόκκινα, ή καταλήγουν σε ένα συνδυασμό όλων αυτών των χρωμάτων. Από τις πιο δημοφιλείς ποικιλίες είναι τα Alphonso ή τα Alphonsine από την Ινδία , τα οποία έχουν μαλακή, βουτυράτη σάρκα και μεθυστική, γλυκιά γεύση. Οι ποικιλίες της Δ. Ινδίας περιλαμβάνουν τα μικρά julie και τα στρογγυλά, ζουμερά Bombay. Οι καλλιεργήσιμες ποικιλίες, όπως τα Parvin, τα Kent και τα Tommy Atkins, έχουν πιο λεπτή φλούδα και λιγότερες ίνες.

Ιδιότητες, θερμίδες και θρεπτικά συστατικά

Πρόκειται για ένα φρούτο- πλούσια πηγή βήτα καροτένιου. Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αυτού του αντιοξειδωτικού, λειτουγεί ως «ασπίδα» ενάντια σε ορισμένες μορφές καρκίνου. Το μάνγκο είναι επίσης πλούσιο σε ένα άλλο καροτενοειδές που ονομάζεται λυκοπένιο, το οποίο είναι επίσης ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό και απαραίτητο για την προστασία των κυττάρων και την καταστολή της ανάπτυξης όγκων.

Μόνο ένα μάνγκο παρέχει σχεδόν τις συνολικές ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού σε βιταμίνη C, αλλά και βιταμίνη Α (αναγκαία για την υγεία των ματιών). Σε αντίθεση με πολλά άλλα φρούτα, τα μάνγκο είναι πλούσια σε πολλές βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ασβέστιο και μαγνήσιο.

Τα μάνγκο επίσης είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, χαμηλά σε λιπαρά (ένα μάνγκο περιέχει περίπου 1γρ. λιπαρών) και έχουν λίγες θερμίδες (110 θερμίδες ανά τεμάχιο). Η κατανάλωση ενός μάνγκο την ημέρα καλύπτει το 40% των αναγκών μας για φυτικές ίνες, συμβάλλοντας στην ομαλότερη λειτουργία του εντέρου και περιορίζοντας τον κίνδυνο για ορισμένες μορφές καρκίνου.

Βελτιώνει την μνήμη

Το μάνγκο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη B6, η οποία έχει αποδειχτεί ότι βελτιώνει τη λειτουργία του εγκεφάλου και την υγεία του νευρικού συστήματος. Είναι μια βιταμίνη που βοηθάει στην καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των νευρικών κυττάρων. Το γλουταμινικό οξύ που επίσης περιέχει το μάνγκο βελτιώνει την ικανότητα συγκέντρωσης και μνήμης του ατόμου.

Μειώνει τη χοληστερίνη

Το μάνγκο είναι πλούσιο σε ίνες που μειώνουν την κακή χοληστερόλη στο αίμα. Βοηθάει στον περιορισμό της δράσης της ορμόνης λεπτίνης που παράγει κύτταρα του λίπους. Η βιταμίνη-C και η πηκτίνη βοηθούν επίσης στην μείωση της LDL χοληστερόλης στον οργανισμό. Το μάνγκο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πολυφαινολικά αντιοξειδωτικά που εμποδίζουν την αύξηση της συσσώρευσης λίπους και τον σχηματισμό πλάκας στα τοιχώματα των αρτηριών.

 Πηγή: εδώ

Αν τα πιο εξωτικά και "περίεργα" φρούτα που έχετε δοκιμάσει είναι το μάνγκο, το αβοκάντο και η παπάγια, αξίζει να ρίξετε μια ματιά στους παρακάτω ιδιαίτερους καρπούς της φύσης, που οι άνθρωποι πραγματικά τρώνε και τους οποίους μπορεί να μην έχετε ακούσει ποτέ.

Dragon fruit

Τραβάει την προσοχή με το εντυπωσιακό φούξια χρώμα του και την περίεργη φλούδα του. Καλλιεργείται στην κεντρική και τη νότια Αμερική, καθώς και στη νοτιανατολική Ασία, και είναι ζουμερό και αναζωογονητικό, με ελαφριά και κάπως ξινή γεύση που θυμίζει αχλάδι με τραγανούς σπόρους ακτινίδιου. Τρώγεται σαν επιδόρπιο ή με θαλασσινά.

Rambutan

Προέρχεται από τη νοτιανατολική Ασία κι έχει ένα παράξενο τριχωτό εξωτερικό κέλυφος που πρέπει να σπάσεις για να το ανοίξεις και να πάρεις το γλυκό φρούτο που μοιάζει με σταφύλι. Χρησιμοποιείται συνήθως ως επιδόρπιο αλλά και σαν συστατικό σε διάφορα κοκτέιλ.

Durian

Αυτό το φρούτο με την αγκαθωτή φλούδα, που καλλιεργείται στη νοτιοανατολική Ασία, έχει πολύ κακή φήμη λόγω της πραγματικά άσχημης μυρωδιάς του (σαν σάπια σκουπίδια και κρεμμύδια, λένε όσοι το απεχθάνονται). Πιο εύκολα το δοκιμάζει κανείς αποξηραμένο, που δεν μυρίζει άσχημα και στη γεύση θυμίζει σε πολλούς νόστιμα πατατάκια!

Kiwano

Κάτι ανάμεσα σε αγγούρι και πεπόνι. Μόνοι οι Αφρικανοί μπορούν να μας πουν πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο! Φυτρώνει κυρίως σε αμμώδεις περιοχές της αφρικανικής ηπείρου όπως η έρημος Καλαχάρι. Είναι πλούσιο σε νερό, ενώ μέσα είναι πράσινο και ζουμερό.

Akebi

Αυτό το αλλόκοτο μοβ φρούτο ανοίγει μόνο του όταν ωριμάσει. Ωστόσο, ωριμάζει μόνο για 2 εβδομάδες το φθινόπωρο. Στην Ιαπωνία χρησιμοποιείται σαν συστατικό σε διάφορα ζεστά πιάτα.

Budha’s hand

Πρόκειται για ένα εσπεριδοειδές με μια πικάντικη γεύση, όπως αυτή του λεμονιού. Το όνομα του οφείλεται φυσικά στο ότι ο καρπός του μοιάζει με χέρι. Ο φλοιός αυτού του κινέζικου φρούτου είναι πολύ καλός για να δώσει γεύση στη μαγειρική μας.

Sharon / Persimmon

Αυτό το άγνωστο μέχρι πριν από μερικά χρόνια φρούτο είναι σήμερα αρκετά δημοφιλές στην Ευρώπη. Στρογγυλό και με πορτοκαλί φλούδα, προέρχεται από το Ισραήλ, ενώ σταδιακά εξαπλώθηκε στη δυτική Ασία. Συγκρίνεται με την ντομάτα σε μια διασταύρωση με πεπόνι, ροδάκινο και μπανάνα.

Plantains (μπανάνες Αντιλλών)

Ένα είδος μπανάνας, ανθεκτικότερο και μεγαλύτερο από τις κοινές μπανάνες. Στα βορειότερα μέρη της Νότιας Αμερικής, όπως το Εκουαδόρ, το Περού και η Κολομβία, χρησιμοποιούνται ως συστατικό σε κάθε γεύμα. Τρώγονται τηγανητές, σε ομελέτα και ψητές.

Cherimoya

Ο Mark Twain το έχει αποκαλέσει το πιο νόστιμο φρούτο πάνω στη γη.  Εσωτερικά είναι μαλακό και κρεμώδες, με αρκετούς καφέ σπόρους (που δεν κάνει να τους φάμε). Καλλιεργείται στη νότια Αμερική και τρώγεται κυρίως σαν επιδόρπιο.

 Feijoa

Τα Fijoas μοιάζουν με μικρά φρούτα του πάθους σε σχήμα αχλαδιού, με σκουροπράσινη φλούδα, που γίνεται κίτρινη καθώς ωριμάζουν και χρησιμοποιούνται συνήθως σε χυμούς. Χώρα καταγωγής τους είναι η Νότια Αμερική, ενώ καλλιεργούνται και στη Νέα Ζηλανδία.

Πηγή: εδώ και εδώ

Υπάρχει άραγε άνθρωπος που να μην αγαπάει την πατάτα σε έστω και μια από τις πολλές εκδοχές της;

Λίγη ιστορία

Βρισκόμαστε στην οροσειρά των Άνδεων περίπου 6 με 7 χιλιάδες χρόνια πριν. Εκεί λοιπόν, στις πανύψηλες πλαγιές, χωρίς να έχει σημασία αν είμαστε ακριβώς στο Περού, τη Βολιβία ή την Αργεντινή, άρχισε η καλλιέργεια της ρίζας που έγινε μια από τις πιο αγαπημένες τροφές σε όλο τον κόσμο. Ανθεκτική στις δύσκολες καιρικές συνθήκες, την καλλιέργεια και την αποθήκευση, με μεγάλη παραγωγή, γεμάτη θρεπτικά συστατικά και ωραία γεύση, η πατάτα ξεκίνησε από τη Λατινική Αμερική χιλιάδες χρόνια πριν, για να έρθει με τους Ισπανούς στην Ευρώπη στα μέσα του 1500μ.Χ. Σε πρώτη φάση δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους εκλεπτυσμένους Ευρωπαίους, που τη θεώρησαν τρόφιμο δεύτερης κατηγορίας και την καλλιεργούσαν για φυλακισμένους, ασθενείς σε νοσοκομεία, απόρους και γενικά μη προνομιούχους Ισπανούς.

Τα χρόνια πέρασαν με την πατάτα να μένει στην αφάνεια, μέχρι που έγινε δημοφιλής με το τέχνασμα ενός Γάλλου τυχοδιώκτη. Όπως λέει λοιπόν ο μύθος, ο συγκεκριμένος τυχοδιώκτης -κατσαπλιάς πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης- έτρωγε καθημερινά πατάτες κατά τη διάρκεια της θητείας του στη φυλακή και, όταν βγήκε, προσπάθησε να τις πουλήσει δεξιά και αριστερά χωρίς όμως αποτέλεσμα. Έτσι τις καλλιέργησε σε μια μικρή έκταση βάζοντας, τάχα μου, ένα φύλακα να προσέχει το χωράφι, δίνοντας την εντύπωση στον κόσμο πως πρόκειται για κάποια πολύτιμη σοδειά. Τα βράδια ο μιλημένος φύλακας έπεφτε για ύπνο και έδινε στους περαστικούς την ευκαιρία να κλέψουν μερικούς από τους πολύτιμους καρπούς. Έτσι, τα νέα για την πατάτα κυκλοφόρησαν σε όλη τη Γαλλία, όπως κυκλοφόρησε και ο αντίστοιχος μύθος με τον Ιωάννη Καποδίστρια, πρωταγωνιστή της ελληνικής βερσιόν. Σταδιακά η πατάτα μεταφέρθηκε, καλλιεργήθηκε και αγαπήθηκε όχι μόνο σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο, και έγινε μια από τις πιο αγαπημένες τροφές για μικρούς και μεγάλους.

Διατροφικά στοιχεία

Η πατάτα αποτελεί πλούσια πηγή υδατανθράκων, κυρίως με τη μορφή του αμύλου. Το άμυλό της είναι ανθεκτικό στην πέψη, διατηρώντας πολλές από τις ουσίες που περιέχει ανέπαφες και παρέχοντας απορρόφηση των συστατικών σε πολλά επίπεδα, ενώ παράλληλα αυξάνει το αίσθημα του κορεσμού.

Επίσης, η πατάτα περιέχει αρκετές βιταμίνες και μέταλλα. Ειδικά αν καταναλωθεί με τη φλούδα, ο οργανισμός λαμβάνει βιταμίνη C, Β6, κάλιο, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, νιασίνη, μαγνήσιο, φώσφορο, σίδηρο και ψευδάργυρο, ενώ δίνει στον οργανισμό φυτικές ίνες αντίστοιχες των δημητριακών ή προϊόντων ολικής αλέσεως. Η αγαπημένη αυτή τροφή έχει και αντιοξειδωτική δράση, μια και είναι πηγή πολυφαινολών, καροτενοειδών και άλλων φυτοχημικών ουσιών.

Βέβαια, από την άλλη πλευρά, η πατάτα έχει και υψηλό γλυκαιμικό δείκτη (θεωρείται ότι ανεβάζει πολύ γρήγορα την περιεκτικότητα της γλυκόζης στο αίμα μετά την κατανάλωσή της) και για πολλούς θεωρείται τρόφιμο με μειωμένη θρεπτική αξία. Πάνω από όλα όμως σημασία έχει ο τρόπος μαγειρέματος (ας μην ξεχνάμε ότι περιέχει μόνο 0,1% λιπαρά), καθώς και η κατανάλωση της φλούδας της -σε όποια συνταγή είναι δυνατόν αυτό- γιατί περιέχει περίπου το 50% της θρεπτικής αξίας της.

Ποικιλίες πατάτας

Το επιστημονικό όνομα της πατάτας είναι στρύχνος ο κονδυλόριζος (Solanum tuberosum) και ανήκει στην οικογένεια των Solanaceae. Ολόκληρη η οικογένεια αποτελείται από περίπου 2.000 είδη και γύρω στα 170 από αυτά παράγουν υπόγειους κονδύλους. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες πατάτας σε όλο τον κόσμο, που διακρίνονται σύμφωνα με το χρόνο ωρίμανσής τους, το σχήμα των κονδύλων και ανάλογα με το χρώμα της φλούδας τους.

Στην Ευρώπη καλλιεργούνται σχεδόν 200 διαφορετικές ποικιλίες πατάτας, αν και μόνο οι 15 από αυτές καλύπτουν το 75% της παραγωγής. Η ανάγκη των μεγάλων εταιρειών τροφίμων για συγκεκριμένες ποικιλίες, βλέπετε, έχει οδηγήσει στη μονοκαλλιέργεια της πατάτας, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα είδη να εξαφανίζονται. Στη χώρα μας οι κυριότερες περιοχές παραγωγής πατάτας είναι το Νευροκόπι, η Τρίπολη, οι Σέρρες, η Κρήτη, η Νάξος, ενώ στις αρχές του 1900 φημισμένα για τις πατάτες τους ήταν και τα Πατήσια!

Ο κύκλος της σοδειάς της πατάτας τις χωρίζει σε ανοιξιάτικες, καλοκαιρινές και φθινοπωρινές, και στην Ελλάδα καλλιεργούνται στις εξής περιοχές:
Ανοιξιάτικες: Καλαμάτα, Πύργος, Αχαΐα, Λάρισα και Κρήτη.

Καλοκαιρινές: Κόρινθος, Εύβοια, Λάρισα, Σέρρες, Δράμα και Ορεστιάδα.

Φθινοπωρινές: Θήβα, Πάτρα και Πύργος.

Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται σε μεγάλη κλίμακα είναι οι Νικόλα, Σπούντα, Πόντιακ, Μπάνερ, Αράν, Σεμπάγκο, Ντεζιρέ, Πατρόνες, Μπίντζε, καθεμία από τις οποίες είναι καταλληλότερη για διαφορετικού είδους μαγείρεμα, σύμφωνα και με τα ποσοστά αμύλου που περιέχουν. Συνήθως οι συσκευασμένες πατάτες αναγράφουν τις σχετικές οδηγίες.

Χρήσιμες συμβουλές

Είναι καλύτερα να διατηρείτε τις πατάτες σε υφασμάτινες σακούλες παρά σε νάιλον, και πάντα σε σκοτεινά και δροσερά μέρη (ποτέ στο ψυγείο).

Προτιμήστε να μαγειρεύετε τις πατάτες στον ατμό ή σε ελάχιστο νερό, γιατί μια πατάτα κατά το βράσιμο χάνει τη μισή ποσότητα της βιταμίνης C και Β, και περίπου το 40% από το κάλιο που περιέχει.
Οι φλούδες ωμής πατάτας, χρησιμοποιούμενες σαν κομπρέσες, ανανεώνουν το δέρμα, μειώνουν τους μαύρους κύκλους και απαλύνουν τις σακούλες κάτω από τα μάτια.

Ο χυμός ωμής πατάτας θεωρείται ότι βοηθάει σε περιπτώσεις ρευματισμών και κάποιων μορφών αρθρίτιδας.

Καλό είναι να μην καταψύχετε μαγειρεμένες πατάτες σε οποιαδήποτε μορφή, καθώς αποτελούνται σε μεγάλο ποσοστό από νερό το οποίο διαχωρίζεται από το άμυλο και το φαγητό «νερουλιάζει» όταν ξαναζεσταθεί.

Το ξέρατε ότι…

• Η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή πατάτας στον κόσμο είναι η Κίνα
• Μια μεγάλη πατάτα περιέχει 8 φορές περισσότερη βιταμίνη Β6 από την αντίστοιχη ποσότητα ρυζιού
• Η πατάτα είναι το πρώτο λαχανικό που καλλιεργήθηκε στο διάστημα, στο σκάφος Columbia το 1995 από τη NASA, με σκοπό να αποτελέσει τροφή για τους αστροναύτες στα ταξίδια τους
• Η μεγαλύτερη πατάτα του κόσμου βρέθηκε στη σοδειά ενός Λιβανέζου αγρότη, 85χλμ. έξω από τη Βηρυτό, και ζύγιζε 11 κιλά και 300 γραμμάρια
• Ένας από τους λόγους που οι πατάτες αρχικά αντιμετωπίστηκαν με καχυποψία από τους Ευρωπαίους είναι επειδή δεν υπάρχουν αναφορές για την πατάτα στη Βίβλο
• Κάποτε τα άνθη της πατάτας ήταν το πιο trendy βασιλικό αξεσουάρ. Ειδικά ο Λουδοβίκος ο XVI και η Μαρία Αντουανέτα ήταν από τους πλέον φανατικούς και στόλιζαν συχνά πυκνά τα ρούχα τους!
• Θεωρείται η 4η πιο σημαντική καλλιέργεια στον κόσμο μετά το σιτάρι, το ρύζι και το καλαμπόκι
• Το 2008 ανακηρύχθηκε Παγκόσμιο Έτος Πατάτας από τα Ηνωμένα Έθνη

Πηγή: εδώ

Η ρέβα, ή αλλιώς γογγύλι, είναι ένα από τα πιο αδικημένα και άγνωστα λαχανικά. Δίνει όμως εξαιρετικής νοστιμιάς πιάτα και γι' αυτό, τώρα που είναι στην εποχή της, αξίζει να την βάλουμε στο τραπέζι μας.

Η ιστορία της
Γνωρίζουμε ότι ήταν βρώσιμη στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους και έτσι συμπεραίνουμε ότι είχε καλλιεργηθεί νωρίτερα -τον 7ο αιώνα π.Χ. η Σαπφώ αποκαλούσε μία από τις μαθήτριές της Γογγύλα. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν αναφορές για άγριες μορφές ρέβας στη δυτική Ασία και την Ευρώπη. Μέχρι το Μεσαίωνα αποτελούσε το βασικό λαχανικό σε πολλές χώρες πριν την κερδίσει κατά κράτος η πατάτα.

Διατροφική αξία
Όπως οι περισσότερες ρίζες, έτσι και η ρέβα είναι αποθηκευτικός «χώρος» πολύτιμων συστατικών και συνεπώς είναι πλούσια σε βιταμίνη C, ιχνοστοιχεία και αντιοξειδωτικά, ενώ έχει ωφέλιμες ιδιότητες για την καρδιά. Τα φύλλα της είναι καλή πηγή βιταμίνης Α, Κ και καλίου.

Στο ράφι του μανάβη…
Οι βολβοί πρέπει να είναι τραγανοί, σκληροί και με βάρος μεγαλύτερο από αυτό που αρμόζει για το μέγεθός τους. Επίσης, πρέπει να είναι ελαφρά νοτισμένοι στην αφή, καθώς οι στεγνοί, ελαστικοί και μαλακοί είναι συνήθως μπαγιάτικοι. Για να ξέρετε, η ευχάριστη μυρωδιά από βρεγμένο χώμα είναι σημάδι φρεσκάδας.

Extra tip: Αποφύγετε όσους έχουν λεκέδες, στίγματα και πολλά υγρά, ζουληγμένα σημεία γιατί εκεί έχουν χτυπηθεί και θα σαπίσουν γρήγορα.

Συντήρηση
Οι ρέβες, όπως και όλοι οι βολβοί, συντηρούνται για λίγες μέρες στο ψυγείο, καλά τυλιγμένες σε εφημερίδα ή χαρτί κουζίνας. Επιπλέον, διατηρούνται καλά και στο μπαλκόνι ή στην αυλή, στο κρύο της εποχής, σε σημείο όμως που να μην τις βλέπει απευθείας το φως του ήλιου και καλυμμένες με ύφασμα, για προστασία από μικρά ζώα και έντομα.

Πώς να την απολαύσετε
Η ρέβα δεν επιδέχεται πολλές παραλλαγές, αλλά στα λίγα πιάτα που μπαίνει δίνει ιδιαίτερη γεύση. Η πιο φρέσκια, αυτή δηλαδή με βελούδινη φλούδα και ζωντανό χρώμα, είναι ιδανική για σαλάτα. Τρίψτε την ή κόψτε τη σε μικρά μπαστουνάκια και βάλτε την ωμή σε σαλάτες. Βράστε τη και κάντε την πουρέ ή σούπα βελουτέ. Τα φύλλα της ρέβας τρώγονται ως σαλάτα κυρίως στις νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ. Στη Μέση Ανατολή γίνονται πίκλες, όπως και στην Ιαπωνία όπου τις τηγανίζουν και τις συνοδεύουν με σάλτσα σόγιας.

Πηγή: εδώ

Η κουζίνα ακολουθεί πιστά την εποχικότητα και από αυτό τον μήνα μπαίνει για τα καλά στο φθινόπωρο, με φρούτα και λαχανικά, που γίνονται υπέροχα πιάτα για τις πρώτες κρύες μέρες του χρόνου.

Στο καλάθι μπαίνουν τον Οκτώβριο:

• Κολοκύθες
• Πατάτες
• Κουνουπίδια
• Λάχανα
• Παντζάρια
• Πράσα
• Σπανάκι
• Μανιτάρια
• Ρέβες (ή ράπες ή γογγύλια)
• Μπρόκολα

Στα ράφια του μανάβη υπάρχουν ακόμη: 

• Λεμόνια
• Πιπεριές
• Ραπανάκια
• Φινόκιο
• Μελιτζάνες
• Κολοκύθια
• Ντομάτες
• Αγγούρια

Με τις πρώτες βροχές:

• Πικροράδικο
• Άγρια ρόκα

Πηγή: εδώ